Sabahın ilk ışıkları karşı yamaçlara vurduğu sırada Çanakkale Boğazı’nı geçmiştik.
“İstanbul’a yaklaştık” anonsu ile birlikte gemide bir koşuşturmaca başladı. Pire’den binen Yunanlılar güverteye koşuyorlardı. Kaptan köşkünün yanındaki seyir balkonuna.
Ben de meraklandım. Arkalarından tırmandım merdivenleri.
40-50 kişilik yunanlı yolcular dikkatle, heyecanla İstanbul’un silüetini seyrediyorlardı.
Gemi iki saate yakın Kadıköy açıklarında limanın boşalmasını bekledi.
Yunanlılar kıpırdamadan seyrettiler İstanbul’u.
İçimden şöyle bir düşündüm; "acaba güzelliğini mi seyrediyorlar İstanbul’un , yoksa bir gün bu şehir bizim olur mu hayali mi kuruyorlar?"
Kararı siz verin artık.
4 yorum:
Akın abi,
Çooook uzun zamandır adınızı görmemiştim sitede. Yorumunuzu görünce çocuklar gibi sevindim desem inanırsınız değil mi? Dilerim siz de, Oya abla da çocuklarınız ve torunlarınızla güzel yarınlara birlikte erişme mutluluğunu tadarsınız.
Bilgisayarı her açtığımda yazılarını okuyorum Sevgili Tijen. Merak etme. Berceste'nin de yazılarını okuyorum ama yorum bırakma konusunda haklısın. Yorum bırakmadan geçiyorum, gazete okur gibi. Buna emin olabilirsin.
Güzel dileklerin için de teşekkür ederim.
Dilerim guzelligi seyrediyorlardir Akin amca.
Öyle olsa bile içlerinde biraz "bizim olsaydı" özlemi vardır diye düşünüyorum Sevgili Dilek.
Yorum Gönder