Meslek aşkı bir başka oluyor

Hiç merak etmediniz mi bir kaza olduğunda, bir yangın sırasında bazen gazetecilerin polisten hatta itfaiyeden önce olay yerine nasıl geldiklerini.
Benim vereceğim bilgiler gazetelerdeki uygulamalarla ilgili. Sanırım televizyonlarda da aynı şeyler yaşanıyordur. Bugün teknoloji süper boyutlarda.
Anlatacağım anım 25-30 yıl önceki dönemlere ait.
Her gazetenin özellikle İstanbul haberlerini takip eden bir servisi vardır. İstihbarat servisi. İstihbarat Servisi’nde günlük olaylar takip edilirken bir görevli de telsiz dinler. Evet polisin, itfaiyenin, zabıtanın, belediyenin sizin anlayacağınız telsizle haberleşen tüm birimlerin telsizlerini dinler.
Telsizden geçen önemli bir istihbarat varsa foto muhabiri ile bir muhabir hemen olay yerine giderler. İşte bazen bu gidişler, polisten itfaiyeden önce olabilir. Bunda gazetenin bulunduğu yerle olay yerinin yakınlığının da rolü vardır.
Hürriyet’te çalıştığım yıllarda şimdi rahmetli olan Rıfkı Kadam arkadaşımız gece telsiz dinlerdi. Yıllarca sadece bu işi yaptı. Kendisi hukuk mezunu idi ama yaptığı işi çok seviyordu.
Rıfkı Kadam telsiz dinlemenin yanı sıra İstanbul’daki tümüne yakın karakolları her gece bıkmadan usanmadan arar, hal hatırdan sonra bir olay olup olmadığını sorardı. Bazı karakollardaki polisler Rıfkı Baba aramadı mı telaşlanırdı.
Rıfkı Baba’nın sayısız hikayeleri vardır ama ben size birini aktarıp O’nun mesleğine ne derecede tutkun olduğunu paylaşacağım.

Gecelerin birinde telsizden önemli bir yangın ihbarı yapılır. Yangın Hürriyet binasına uzak bir semttedir. ( Malum o yıllarda Hürriyet binası Cağaloğlu’nda idi)
Rıfka Kadam çaresizdir. Yazı işlerine yangın sırasında çekilmiş fotoğrafın servisini nasıl yapacaktır? Mesafe uzaktır. Foto muhabiri olay yerine ulaşıncaya kadar yangın belki de söndürülecektir. Rıfkı Baba hemen telefona sarılar. O Bölgenin yangın ekibini bulur ve ricasını iletir:” Ben Rıfkı Kadam. Hürriyet’ten arıyorum. Aman gözüm geliyoruz. Biz gelene kadar ne olur yangını söndürmeyin”.