Boğaz'da erguvanları seyretmeyi kaçırdınız mı? Olsun varsın kaçırmış olun ama bu günlerde Eminönü'den kalkan bir vapurla bir Boğaz turuna ne dersiniz? Bence bu geziye kendinizi zorlayın ve o güzelim Boğaz'ın yeşilliğini -beton yığınlarına gözünüzü kapatıp- bir kere daha doya doya seyredin.
Maceranın yaşandığı kotra bakım için Rumelikavağı sahilinde.
Babam, sandallarından birinin başında. Denizi o kadar çok severdi ki görevli olarak gittiği her yerde mutlaka bir sandalı olmuştu. Deniz onun en büyük tutkusu idi.
Fotoğrafı büyütürseniz yansımaları daha iyi görebilirsiniz.
Temeli 1461’de atılan Kapalıçarşı’da bu aralar dev bir Fenerbahçe bayrağı çarşının giriş kapısından başlıyor, tavandan devam ederek gidiyor, gidiyor ve diğer kapıya ulaşıyor. Fenerbahçe’nin kalesi olarak Bağdat Caddesi bilinir ama Kapalıçarşı esnafının Fenerbahçeliliği işte böyle bir şey.
Doğru yazalım, Doğru konuşalım, Dilimizi koruyalım etkinliğimizde Sevgili Zeynep (ycurl) "Mİ" ekinin kullanılışını bizimle paylaşıyor ve yazısına şu cümlelerle başlıyor:
Fotoğraf Zonguldak Haber Sitesi'nden alınmıştır.
Ne güzel tesadüf değil mi? Türbanlı değil başörtülü bir hanım ve eşi Ata'nın huzurunda. Gösterişsiz, tabii bir görüntü.
Anıt Kabir o gün doldu, taştı. Otobüslerle yurdun dört bir yanından gelenler Ata'ya sevgilerini sundular.
Müzedeki panoramalardan biri de Sakarya Meydan muhaberesi'ydi. Görüntü gerçekten güzel.
Büyük Taarruz panaromada çeşitli savaş sahneleriyle canlandırılmış. Siz bu tabloları seyrederken savaş sırasında çıkan seslerle o günlere gidiyorsunuz. (Üstte ve alttaki fotoğraflar.)
Size müzeden söz etmek istiyorum. Eğer 2003 yılından önce Anıtkabir’e gitmişseniz, ilk fırsatta müzeyi görün derim. Müze gerçekten çok güzel düzenlenmiş. Özellikle üç büyük panorama muhteşem. Görmeyenleri tekrar uyarıyorum. Mutlaka gidin, görün ve çocuklarınıza gösterin. Üç büyük panorama Çanakkale, Sakarya ve Büyük Taarruz'u anlatan panoramalar, biri Türk, diğerleri Rus olmak üzere toplam 12 ressam tarafından yapılmış. Emekli Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hüseyin Kıvrıkoğlu'nun talimatıyla yaptırılan Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Müzesi'ndeki üç panoramada, duvar boyunca metrelerce savaş sahnesi yer alıyor. Tabloların senaryosunu Turgut Özakman yazmış, ressam Aydın Erkmen, eskizleri çizmiş ve Rus sanatçılar resmetmiş. Rus ressamlar, tabloların gerçekçi olması için Türk figürlerini kullanmışlar. Panoramalarda Anıtkabir'de görev yapan askerlerin yüzlerinden de esinlenilmiş.
"Çanakkale Geçilmez" dedirten şanlı Türk Ordusu'nun direnişi çok güzel canlandırılmış.
Ne zaman sıcacık bir elle, başım okşansa,
Büyük Atatürk 1922’de ne demiş; “Basın Millet’in müşterek sesidir. Başlı başına bir kuvvet, bir okul bir öncüdür.”
Başlıktaki “öğretin” önerisini ben söylemiyorum. Çağımızın geldiği “sunum” dönemi söylüyor.
Doğru yazalım, Doğru konuşalım, Dilimizi koruyalım etkinliğimizin ev sahibi sevgili Nane ve limon. Nane ve Limon büyük harflerin kullanışını ve kısaltmaları akıcı bir dille bizlerle paylaşıyor ve yazısına şu cümlelerle başlıyor:
Fransa’da öğrenci hareketlerini okuyor, izliyorduk. Mayıs 1968’de Fransa’da öğrenci hareketlerinin çıkış nedeni önce Vietnam savaşıyla dayanışma boyutunda başlamıştı. "Üniversite reformu" paketi Fransız öğrencilerini harekete geçirmişti. 29 Mart 1968'de tüm Fransa'daki üniversiteler, öğrenciler tarafından işgal edilmişti. 3 Mayıs 1968'de polisin Sorbonne Üniversitesi'ni basmasıyla başlayan tüm çatışmalar, 9 Mayıs ve 10 Mayıs’ta sokaklarda kurulan barikatlarda devam etmişti. Bu dönemde devreye Fransız işçi sınıfı girmiş, 13 Mayıs 1968'de sendikalara bağlı işçiler, öğrencilere yönelik polis saldırılarını protesto etmek ve öğrencileri desteklediklerini göstermek amacıyla bir milyon kişilik bir yürüyüş gerçekleştirmişti. Yürüyüşü genel grevler izlemiş, genel grev, hükümetin %35'lik ücret artışıyla sona ermişti.
Fransa’daki öğrenci hareketleri ülkemize de sıçramıştı. Üniversitede reform isteyen öğrenciler önce dersleri boykot çağrısı yaptılar. Bu çağrıya bazı üniversiteler katıldı, bazıları katılmadı.
Bizim öğrenciler de üniversitede reform istiyordu. Bir çok öğrenci, öğretim üyelerinin kaprislerinden şikayetçi idi.
Bazı öğretim üyeleri sözlü sınav için öğrencileri akşam saatlerine kadar sınav salonunun kapısında bekletiyor, sınavı yapacak hocanın adliyedeki işlerinin peşinde koştuğu dedikoduları çileden çıkmanın tetikleyicisi oluyordu. Kapris yapan hocalarımız vardı gerçekten.
Hiç unutmuyorum, nişanlı bir çift vardı. Erkek olan arkadaşımız, son sınıfa geçmiş, nişanlısı ise bir türlü bir hocanın sözlü sınavından geçemiyordu.
Bilmem biliyor musunuz, o dönemde hukukta sınavlar iki kademeli idi. Önce yazılıya girersiniz, geçer not alırsanız bu kez aynı dersin sözlüsüne girerdiniz.
Nişanlı kız arkadaşımız bahsettiğimiz hocanın sözlü sınavını bir türlü verememişti. Biz okulu bitirdik, o hala sözlüye giriyordu.
Biz de merak etmiştik arkadaşımızı. Bizim dinleyici olarak girdiğimiz son sınavda, hocamızın “nişanlın okulu bitirdi mi ? Hala seni bekliyor mu?" sorusu hepimizi şaşırtmıştı.
Gerçekten üniversitede reform olmalıydı ama boykotlarla mı? Üniversitede reform isteği ile başlayan hareketin ucu, rejim değişikliği isteğine kadar uzanınca olan olmuştu. Kazanılan özgürlüklerin çoğu tek tek geri alınmıştı.
Reform mu, rejim değişikliği mi?
Tüm bunları neden anlatıyorum size. Bir anımı paylaşmak için.
Boykotların yayıldığı günlerde grubumuzun bir gün derse gireceği tuttu. Kız arkadaşlar sınıfın daha doğrusu anfinin ilk sırasında yer tutmuşlar. Genelde o sıralar çalışkanlarındır. O gün biz yerleştik ön sıraya. Bizim de çalışkanlığımız tutmuştu.
Hocamız Prof. İlhan Akın'dı. Devletler Hukuku dersi veriyor. Dersin yarısına gelmişiz. Anfi dolu. Pür dikkat İlhan Akın’ı dinliyoruz. Arka kapıdan kalabalık bir grup anfiye girdi. Anfinin iki yanından aşağı doğru indiler. Ellerinde bayraklar. Slogan atıyorlar. Anfi yavaş yavaş arka kapıdan boşalmaya başladı. Bizim grup birbirimize bakıştık. Çıkmamayı kararlaştırdık. Koca anfi boşalmış sadece bizim grup – 10 kişi falan- kalmıştık. İlhan Akın, slogan atanları susturdu, “karşımda öğrenci olduğu sürece derse devam ederim” açıklamasını yaptı. Yaptı ama marşlardan, sloganlardan bir süre sonra konuşamaz, sesi duyulmaz olmuştu. Bize dönerek, “size teşekkür ederim” deyip dersi terk etti. “Devrim, devrim” diye sınıfı basanlar, bizi bir güzel yuhaladı. Biz de tıpış tıpış dersi terk ettik .
Boykotlar devam etti. Olayların devamını anlatmama gerek yok diye düşünüyorum.
Aradan 40 yıl geçti. 68’liler diye birileri ortalığa çıktı. “Devrim yaptık” diye gerine gerine caka sattılar, hala da satıyorlar. Bugün kırk yıl geçtikten sonra gelinen noktaya baktığımızda, gerçekten devrim miydi bu hareket?
Şunu söylemekte fayda var. 1961 Anayasası, özgürlüklerin en üst düzeyde olduğu bir anayasa idi. Öğrenci dernekleri, fikir kulüpleri, öğrenci birlikleri ve öğrenci federasyonları önemli kuruluşlardı. Bu kuruluşlardan liderler yetişti.
Bugün öğrencilerin nesi var? Hiçbir şeyi. Bir lider çıkabilir mi aralarından? Çıkamaz, nasıl çıksın ki?
1968’den sonra özgürlükler kısıtlandı. 1977’den sonra bu kısıtlama daha da çoğaldı.
Hepiniz öğrenci oldunuz. Hangi öğrenci kuruluşuna girdiniz? Bugün, 12 Eylül sonrası yapılan ve maddeleri farklı farklı yorumlanan Anayasa’nın sıkıntılarını yaşıyorsak, bu sıkıntıların başlangıç noktası 1968’deki öğrenci hareketlerine uzanmıyor mu?
Fotoğraflar Sendika org. Sitesinden alınmıştır.
Ağaca gösterilen saygıya merhaba!
Punto’yu takip ettiğim günden bu yana çok kere sıkışıp kaldığım belirli alanlardan sıyrılma şansını da yakalıyorum...Kelaynak disiplininin dışında da sizlere FAYDALI ZERZAVATLAR hakkında bulabildiğim kadar bilgi aktarmak istedim....Uzmanı olduğum bir alan değil.!..Ama ilginizi çek
er diye yazıyorum...