Martın ortalarına geldik. Artık ağaçlara suyun yürüdüğü zamanlar. Yavaş yavaş dallarda tomurcuklanmaylar başladı. Umarım meyve ağaçları erken bahara aldanmaz ve don olmaz.Hazır ağaçlardan söz açmışken İstanbul’un ağaç konusunda önemli bir şehir olduğunu hatırlamakta fayda var. Tarihi şehir aynı zamanda tarihi ağaçlara da sahip.Bugünün tarihine şahitlik yapan çınarlar isimsiz kahramanlar gibi aramızda. Yarın bizler olmayacağız ama onlar yine olacaklar. Yüzyıllar boyunca. Çınarların yanından geçerken bir de bu gözle bakın bu ağaçlara diyorum.
Türklerde ululuğu sembolize eden Çınar ağacı, saray kültürünün de bir ürünü. Nasıl bir çocuk doğduğunda adına kavak dikiliyorsa, sarayda her şehzadeye kendi adına bir çınar ağacı diktirildiği bilinmektedir. Kentin en eski çınarlarından birisi de Eyüp Sultan Camii iç avlusunda Eyyüb Sultan Türbesi Hacet Penceresi önündeki Akşemseddin Hazretleri'nin diktiği rivayet edilen anıt çınardır. Çınarın üstten büyük bir kısmı günümüze ulaşamamış. Fakat gövde kısmı hâlâ yaşıyor.Biz bu ağaçların ne kadarını koruduk onu bilemiyorum ama sizlerle önemli tarihi ağaçları paylaşmak istiyorum:
Yeniçeriler Çınarı(Eminönü): Bu çınar, Sultanahmet Meydanı’ndan Gülhane Parkına inen yolun başındadır.Çınarın ilginç de bir hikayesi vardır. Fatih Sultan Mehmet’in ilk sarayının bulunduğu bugünkü
Topkapı Sarayı’nda yaşayan hizmetkârlardan genç bir kız, hürriyetine kavuşmak için duvarlara tırmanıp sarayın dışına atlar.. Duvarın dışında bulunan bir kişi kızdan şüphelenir ve saraydan kaçtığını anlar. Hemen yakalar ve orada bulunan bir çınarın içine hapseder. Saraya haber verir.
Fatih Sultan Mehmet olayı öğrenince adamı huzuruna çağırır, yaptığı işin karşılığında ne istediğini sorar. Adam para istemez, çınar yakınında bir yeniçeri ocağının kurulmasını diler.
Bunun üzerine bu çınarın yanında bir yeniçeri ocağı kurulur, “Kız Bekçileri” ismi de bu ocağa verilir.
Kanlı Çınar (Vaka-i Vakvakiye):Sultanahmet Atmeydanında hemen Alman çeşmesi yanındaki bu çınara, Osmanlı tarihinde kanlı olaylara sahne olduğu için "Kanlı Çınar" deniyor. Son olarak da 1826 yılında Yeniçeri ocağının kaldırılışı sırasında öldürülen Yeniçerilerin bir kısmı bu ağacın altına getirilmiş.
“Kanlı Çınar” çınar günümüze kadar ulaşmamış.
Emirgan Çınarı (Sarıyer): İstanbul, Emirgân’da ünlü Çınaraltı Kahvesi’ne ismini veren Emirgân Çınarı’nın edebiyatımızda önemli bir yeri var. Bu çınarın altında devrin tanınmış kişileri toplanıp sohbet etmiş, çınar altı bir nevi akademi olmuş.
Topkapı Sarayı’nda yaşayan hizmetkârlardan genç bir kız, hürriyetine kavuşmak için duvarlara tırmanıp sarayın dışına atlar.. Duvarın dışında bulunan bir kişi kızdan şüphelenir ve saraydan kaçtığını anlar. Hemen yakalar ve orada bulunan bir çınarın içine hapseder. Saraya haber verir.
Fatih Sultan Mehmet olayı öğrenince adamı huzuruna çağırır, yaptığı işin karşılığında ne istediğini sorar. Adam para istemez, çınar yakınında bir yeniçeri ocağının kurulmasını diler.
Bunun üzerine bu çınarın yanında bir yeniçeri ocağı kurulur, “Kız Bekçileri” ismi de bu ocağa verilir.
Kanlı Çınar (Vaka-i Vakvakiye):Sultanahmet Atmeydanında hemen Alman çeşmesi yanındaki bu çınara, Osmanlı tarihinde kanlı olaylara sahne olduğu için "Kanlı Çınar" deniyor. Son olarak da 1826 yılında Yeniçeri ocağının kaldırılışı sırasında öldürülen Yeniçerilerin bir kısmı bu ağacın altına getirilmiş.
“Kanlı Çınar” çınar günümüze kadar ulaşmamış.
Emirgan Çınarı (Sarıyer): İstanbul, Emirgân’da ünlü Çınaraltı Kahvesi’ne ismini veren Emirgân Çınarı’nın edebiyatımızda önemli bir yeri var. Bu çınarın altında devrin tanınmış kişileri toplanıp sohbet etmiş, çınar altı bir nevi akademi olmuş.
Büyükdere Çınarı (Sarıyer): Büyükdere’de bulunan çınarın 4000 yıllık bir geçmişi olduğu söyleniyor. Ne var ki bu çınar I. Dünya Savaşı’ndan sonra yıkılmış.Sultan II. Mahmut’un sık sık gittiği Büyükdere çayırında bu çınarın altında oturup Yeniçerilerin oynadığı Tomak oyununu seyrettiği belirtiliyor. Ayrıca devrin ünlü musiki üstatlarına da burada konserler verdirilmiş. Büyükdere Çınarı bir söylentiye göre üzerine düşen yıldırımdan, bir başka söylentiye göre de içerisinde yapılan kahve ocağının tutuşması sonucu yanmış.
ANTİSEPTİK YANI VAR
Platanaceae familyasından olan Çınar, yapraklı ağaçlar sınıfına giriyor. Odunu kullanışlı olduğu için de çok aranan ağaçlardan. Kendi kendine kolayca yetişir ve gelişir. Ulu ve yaşlı çınarlara daha çok İstanbul, Bursa gibi yörelerde rastlanmaktadır. Batı çınarı ve Doğu çınarı gibi çeşitleri vardır.
Çınarlar hızla büyüyen ağaçlardır. Uzun ömürlüdürler. Yaşlı çınarların içleri çürüse bile yaşamlarını sürdürürler.
Çınarın tanen denen kabukları kabız yapıcı ve ateş düşürücü olarak içten, antiseptik olarak dışarıdan kullanılır.
Kaynak: Kenthaber Kültür Kurulu
Platanaceae familyasından olan Çınar, yapraklı ağaçlar sınıfına giriyor. Odunu kullanışlı olduğu için de çok aranan ağaçlardan. Kendi kendine kolayca yetişir ve gelişir. Ulu ve yaşlı çınarlara daha çok İstanbul, Bursa gibi yörelerde rastlanmaktadır. Batı çınarı ve Doğu çınarı gibi çeşitleri vardır.
Çınarlar hızla büyüyen ağaçlardır. Uzun ömürlüdürler. Yaşlı çınarların içleri çürüse bile yaşamlarını sürdürürler.
Çınarın tanen denen kabukları kabız yapıcı ve ateş düşürücü olarak içten, antiseptik olarak dışarıdan kullanılır.
Kaynak: Kenthaber Kültür Kurulu
Ediz Hun çok sık olarak UYANIK OLUN uyarısı yaptı…"Nehirleri kirletemeyiz" dedi…Dünyanın en tehlikeli nükleer santralleri "ERMENİSTAN ve BULGARİSTAN' da" dedi.Yani "burnumuzun dibinde" dedi.."Su giderek azalıyor" dedi…"Enerji için rüzgar boşa esiyor..Güneş boşa kızartıyor..Uyanık olmalıyız" dedi."Yararlanalım" dedi…Bir ara “sesim geliyor mu?…Beni duymayan var mı?” diye ikaz da etti…
Sona doğru da ekledi:"Uyanık davranamaz isek gelecek kuşaklara temiz bir çevre bırakamayız"dedi…Salonun boş köşesinde gözünü açmak için alkışların da yetersiz kaldığı biri vardı…Horlamıyordu ama çok tatlı bir uykuyu her şeye rağmen sürdürüyordu…
Ahmet Muhtar, aslen İzmirli ve konsoloslukta görevli bir Türk ve onun kızı Suzan hanım Muhittin beyle evli. Daha sonra Mehmet Ali amca da Muhittin beyle yazışmaya başlamış. 1980’li yılların başlarında Arslan amca, sendika görevlisi olarak Kahire’ye gittiğinde Ahmet Muhtar’ı ve Muhittin beyi bulmuş çok sevinmişler ve mutlu olmuşlar. Muhittin bey onu, kardeşleri ve ablalarıyla tanıştırmış. Arslan amca onları Türkiye’ye davet etmiş. 1985 yılında Muhittin bey, Suzan hanım ve kızları Cihan’la Türkiye’ye geldiler. İstanbul’u, Rize yi ve daha birçok yeri gezdiler. Bu arada onlarla ilgilenen ve gezdiren Fehmi Girit’e ne kadar teşekkür etsek azdır. Rumelifeneri’ne babamı ziyarete de geldiler. Babam o zaman hastalığının son dönemlerindeydi. Bu görüşmeden çok mutlu olmuştu.Daha sonra devamlı mektup ve kart gönderip haberleştik.1991’de Kahire’de bir deprem oldu, ondan sonra ne kadar yazdıysam cevap alamadım. 2006 yılında Meryem ablam bir mektup yazdırıp yine aynı adrese göndermiş ve cevap almış. Aynı zamanda telefon numarası da vermişler. Ben birkaç kez aradım ama ulaşamadım, sonradan araştırdım, ülke kodunu yanlış girmişim. Bize gelen resimlerde Muhittin beyin iki oğlu, bir kızı ve eşiyle çektirdiği fotoğraflar vardı.. İşte Mısır’daki akrabalarımızla ilgili hikaye . Sonuçta iki kardeşin çocuklarının devamı olarak bizler yakın akrabalarımızı tanımadan sadece varlıklarını bilerek yaşıyoruz. Anadolu da bizim ailenin hikayesi gibi kimbilir ne hikayeler vardır. (Kafanız karıştı biliyorum. Sözün kısası Ali dede babaannemin dedesi, Mısır’daki İsmail dede Babaannemin amcası, bizleri ziyarete gelen Muhittin bey de amcasının oğlu oluyor. Bu blogda zaman zaman yazan Keyaynak da bir Mısır gezisinde Muhittin beyi ziyaret etmişti).