İstanbul’dan çıktık yola. İlk durak Manisa!...

Eşimin bir haftalık tatili vardı. İstanbul’da oraya buraya gidip zaman öldüreceğimize Fethiye’ye doğru bir uzanalım dedik. Oralarının tam gezilecek zamanı diye düşündük.Niyetimiz Manisa’da bir gece konaklamak sonra da Fethiye’ye inmekti. Ondan sonra Göcek, Kalkan, Köyceğiz ve Marmaris’i gezmek, son durak olarak Edremit’e ulaşıp bir gün kaldıktan sonra ver elini İstanbul yapmaktı.Öyle de yaptık. Ama son durak Edremit’e uğramadan bir gün önce İstanbul’a döndük.Bu gezimiz sırasında Fethiye’de uğradığımız blog dostumuz Asortikkrep'e ve eşi “uzun beye” buradan bize gösterdikleri yakınlık için bir kere daha teşekkür ederiz.
Manisa Anadolu da bir çok kent gibi sırtını Spil dağına yaslamış.

Şehir yavaş yavaş dağın tepesine doğru genişliyor.

Önce Manisa’dan başlıyorum:

Manisa geçiş ili. İzmir’e giderken yanından geçtiğimiz bir şehir. İstanbul’a dönünce Manisa’nın tarihi hakkında küçük bir araştırma yaptım.Bu bilgileri sizlerle paylaşıyorum;

Manisa ile ilgili tarih öncesine kadar giden bir bilgiye rastlanmıyor. Manisa’nın Yunanistan’ın Teselya bölgesinden göç eden Magnetler tarafından kurulduğu tahmin ediliyor. Sonra Hititler boy gösteriyor Manisa bölgesinde. Hititlerden sonra Persler ve Bergama Krallığı bölgeyi ele geçiriyor.

Şehrin tam göbeğinde Tarihi Hatuniye Camii dikkatimizi çekiyor. Tarihi caminin yanına sonradan minare eklenmiş. Ne stili ne de rengi uymuş. Tam üstü kaval altı Şişhane.
1313 yılının Regaip Kandili gecesi Manisa, Alpagı oğlu Saruhan bey tarafından alınıyor ve Saruhanoğulları Beyliği’nin merkezi haline geliyor. Saruhanoğulları uzun süre Manisa çevresinde yaşıyorlar. Eşkıyalarla boğuşuyorlar ama güçleri de bitiyor. Bölgeye bu kez Karaosmanoğulları hakim oluyor ve eşkıyalığa son veriyorlar. Manisa Mondros antlaşması’nın 7.maddesine dayanılarak Yunanlılar tarafından işgal ediliyor. Ne zamana kadar? Dumlupınar Meydan Muharebesi’nin zaferle sonuçlanmasına kadar.

Manisa caddelerinde yürürken dar bir giriş dikkatimizi çekti. Merak bu ya içeri girdik. İyi ki girmişiz. Karşımıza restore edilmiş bir kervansaray çıktı.( Üstteki ve alttaki fotoğraf)Kervansaray bir çay bahçesine dönüştürülmüş. Hem alt katında hem de üst katında çay, kahve ve nargile servisi yapılıyor. Müşterilerin çoğunun üniversiteli gençler olması dikkat çekiyor.

Yunanlılar girdikleri her bölgede yaptıklarını burada da yapıyor, kenti ateşe veriyorlar. Tarihin Manisa’ya kazandırdığı kültür miraslarını yakıp yıkıyorlar.
1923’de Saruhan adıyla il olan şehrin adı, 1927’de Manisa olarak değiştiriliyor.